روابط عمومی با گذشت یک قرن از پیدایش آن، با تغییرات مفهومی عمیق و گسترده‌ای روبرو شده،
به گونه ای که پیوسته برای ان تعاریف و تعابیر گوناگونی ارائه شده است.

تعریف “روابط عمومی آرمانی”
در هر کشوری، بایستی بر اوضاع اجتماعی و فرهنگی آن کشور و با اخذ نکات مثبت روابط عمومی
از سایر کشورها باشد. همچنین باستی توجه داشت که یک حرفه آرمانی ممکن  است در هر زمان شاخص های مختلف داشته باشد.
لیکن باید از اصول این علم به عنوان اساس پایدار این حرفه پیروی کند.

با توجه به این شرایط است که میتوان در پی تعریف این حرفه آرمانی برابی ایران بود. مهمترین عامل در این زمینه،
انتخاب الگوهای ارتباطی مناسب روابط عمومی است. در این باره میتوان از نظریه الگو های “هانت” و “گرونیک” کمک گرفت.
طبق نظریه این صاحبنظران در رآن ممکن است چهارالگوی ارتباطی به نام های تبلیغ،
اطلاع رسانی عمومی، دو سویه ناهمسنگ و دوسویه هنمسنگ بکار گرفته شوند.

نکته مهمی که در هر الگوی ارتباطی در روابط آرمانی مطرح است، تکامل الگوهای ارتباطی در روابط عمومی بوده و
الگوی ارتباطی تبلبغ که در آن نقش مخاطب نادیده انگاشته میشود، به الگوی ارتباطی دو سویه همسنگ که در آن مخاطب،
آگاه و محور جریانارتباطی است، تعالی یافته است. همچنین ایده آل ترین الگوی ارتباطی در نظریه “گرونیک” و “هانت” الگوی ارتباطی
دو سویه همسنگ است، که مهم ترین ویژگی آن تفاهم، اثرات هنسنگ منبع و مخاطب در فراگرد ارتباط
و انجامتحقیق به منظور ارزیابی فهم مخاطب برای دخیل کردن آن در برنامه ریزی ها هستند.