عادت – از کانگوروها بیاموزیم.
جالب است! انسان با این‌که اشرف مخلوقات بوده و بخاطر عقل‌وشعورش از موجودات زنده برتر است
اما گاهی اوقات دیدن یک رفتار یا حرکت از جانب سایر موجودات، سبب می‌شود انسان چیزی بیاموزد یا ایده‌ای به ذهنش خطور کند.
چه چیز را باید از کانگورو بیاموزیم؟ می‌دانستید که کانگوروها قادر نیستند به سمت عقب حرکت کنند؟ بله، آن‌ها فقط می‌توانند به سمت جلو راه بروند.
همین یک جمله راجع به کانگوروها کافی بود تا به این موضوع فکر کنم که اگر این جاندار نمی‌تواند به سمت عقب راه برود
و این توانایی را ندارد، منی که توانایی کسب مهارت‌ها و کنترل رفتارهایم را دارم، منی که اگر خواستن در میان باشد می‌توانم از پس سخت‌ترین کارها و عادت ها
بربیایم چطور نتوانم این خصیصۀ کانگورو را از او بیاموزم و من هم مثل او نتوانم به گذشته برگشته یا به آن فکر کنم؟
افراد زیادی در اطرافم وجود دارند که در گذشته موفق بوده‌اند و زندگی بهتری داشتند ولی بنا به هر دلیلی
آن را از دست داده‌اند و یا کسانی که در گذشته خطایی مرتکب شدند و آن اشتباه سبب شکستشان شده است.
تمام این افراد حسرت گذشته را می‌خورند. دستۀ اول دلشان برای آن روزها تنگ می‌شود و دستۀ دوم می‌خواهند گذشته برگردد تا آن خطا را مرتکب نشوند.
گذشته برگشتنی نیست! همۀ ما حتی با آگاهی بر این موضوع دست از سر گذشته برنمی‌داریم و بیشتر روز خود
را در آن سیر می‌کنیم، مدام به فکر فرو می‌رویم و ول کن روزهایی که رفته‌اند نیستیم.
فکر کردن به گذشته فقط موجب درگیری ما با خودمان و ذهنمان می‌شود و غیر از این هیچ سودی ندارد. یعنی با دست
خودمان دائماً با عادت هایمان در حال ضربه‌زدن به خودمان هستیم. اگر مدام به گذشته بیاندیشیم؛ آیا مشکلاتمان حل خواهد شد؟
آیا روزهای رفته را به حسابمان برمی‌گردانند؟ یا این‌که اتفاقات تلخ گذشته را حذف کرده و دوباره از نو به ما فرصت می‌دهند؟
هیچ‌کدام از این اتفاقات نخواهند افتاد و ما فقط خود را شکنجه می‌کنیم.
پس چه باید کرد؟ باز هم به سراغ کانگورو رفتم… راه رفتنش را همگی دیده‌ایم، جهش‌هایی بلند و رو به جلو دارد. بیایید باز هم از او بیاموزیم.
( خود را عادت دهیم که به گذشته فکر نکنیم و عادت کنیم فقط رو به جلو حرکت کنیم و رفته‌رفته سرعتمان را نیز افزایش دهیم.)
اگر حرکت رو به جلو داشته و به سمت اهدافمان برویم مطمئناً خطای گذشته جبران خواهد شد و یا موفقیت از دست رفته بازهم به‌دست خواهد آمد حتی بهتر از گذشته!
فکرکردن به گذشته فقط انرژی ما را می‌کاهد تا حتی نتوانیم قدمی برای ساختن آینده برداریم. آن چیزی که مهم است و باید برایش وقت بگذاریم «آینده» است که باید ساخته شود؛ وقتی می‌دانیم که فکرکردن به گذشته کمکی به ما نخواهد کرد چرا خود را به آن گرفتار می‌کنیم؟ حتماً شما هم دیده‌اید وقتی کسی به گذشته می‌اندیشد آهی عمیق از ته دل می‌کشد… واقعا ارزش دارد؟!
چرا خود را گرفتار عادت ها و منجلابی می‌کنیم که ممکن است ذهنمان را به نابودی بکشد؟
انسان قادر است هرکاری را که می‌خواهد و تصمیم می‌گیرد انجام دهد، پس تصمیم بگیرید که از گذشته بیرون بیایید. به خودتان قول دهید که راه رفتن به سمت عقب را ترک کنید و روی جهش به سمت جلو تمرکز کنید.
نشدنی نیست، کافیست اراده کنیم که از این پس فقط به جلو می‌نگریم، در این راه بهتر است از کانگوروها هم کمک بگیریم، آن‌ها مشوق‌های خوبی برای این مورد هستند، اصلاً شاید یکی از دلایل خلقت آن‌ها همین بوده که ما از آن‌ها بیاموزیم: «ناتوانی در بعضی موارد کارساز است.»
ما باید به این آگاهی برسیم که موفقیت با تلاش حاصل می‌شود نه با غرق‌شدن در گذشته و عادت ها. تنها کمکی که گذشته می‌تواند به ما بکند این است که از آن درس بگیریم و صرفاً تجربه‌ای باشد برایمان تا مسیر را به خوبی ادامه دهیم.
ما فقط باید سعی کنیم از گذشته خود، از دیروزمان بهتر باشیم؛ هر روز یک قدم، یک حرکت کوچک می‌تواند
سبب بهترشدن ما شده و ما را در جهش‌های رو به جلو یاری کند.
توجه داشته باشید با غوطه‌ور شدن در گذشته، نه تنها آن را دوباره درک نمی‌کنید بلکه فرصت‌ها را نیز از دست می‌دهید. از سویی فردا نیز افسوس امروز و فرصت‌های از دست رفته آن را می‌خورید. به یاد داشته باشید که امروز همان گذشتۀ فرداست، پس قدر آن را بدانید و در آینده نیز زندگی نکنید اما به آینده امیدوار باشید. همان‌طور که گفته شد، زندگی در گذشته و آینده تشویش را به دنبال دارد و سبب از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود و نتیجه از دست دادن فرصت، چیزی جز غم واندوه نیست.
فکرکردن بیش‌ازحد به گذشته و اتفاقات ناگوار و ناراحت‌کننده موجب می‌شود به جای تلاش برای داشتن زندگی خوب و شایسته در وضع روحی خنثی و بی‌تفاوتی قرار گیرید و در موارد حادتر به سوی تباهی کشیده شوید. باید بتوانیم گذشته را با هر پیشامدی که داشته رها کرده و به آینده فکر کنیم
حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «در زمان حال زندگی کنید و مغتنم بشمارید فرصت میان دو عدم را! گذشته‌ای که از دست رفته، قابل بازگشت نیست و نسبت به زمان حال عدم است و آینده‌ای را که هنوز نیامده و نسبت به زمان حال عدم است.»
در همین راستا به اشعاری از خیام برمی‌خوریم که اشاره کرده است:
از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن ………فردا که نیامده ست فریاد مکن
برنامده و گذشته بنیاد مکن………حالی خوش باش و عمر بر باد مکن
کانگورو اکنون برایم موجودی دوس‌داشتنی شده که به من یاد داده است ناتوانی در یک مورد می‌تواند به توانایی‌های دیگر کمک بسیاری کند، او نمی‌تواند به سمت عقب راه رود ولی در عوض جهش‌های رو به جلوی بلندی دارد. سعی کنیم ذهنمان را در فکرکردن و درگیرشدن به گذشته ناتوان کنیم تا راحت‌تر رو به جلو حرکت کنیم. تلاش‌هایی که امروز می‌کنیم فردای ما را رقم خواهد زد پس زمان را به بطالت نگذرانیم و سعی کنیم فردایی زیبا و دل‌خواه برای خود بسازیم.
جملۀ معروفی هست که می‌گوید: آینده‌ام را طوری می‌سازم که گذشته‌ام جلویش زانو بزند. به قول یکی از دوستانم بهتر نیست آینده‌ات را طوری بسازی که گذشته‌ات به آن افتخار کند؟…
ازدهای کومودو را بخوانید…
