در واقع ایرانیها، دانشجویان و فارغالتحصیلانِ گرامی تلگرامی هستند، عجب دانشگاهی و پژوهشگاهی! اما اشتباه نکنیم و دچار خطای ذهنی نشویم زیرا اکثرِ این مطالب همان کومودوهای هولناک و خوفناک هستند که منجر به پدیدهٔ جالبی شده: «همهٔ ما» راجع به «همهچیز» میدانیم اما با ویژگیهایی خاص.
کارل تارو (ژورنالیست معروف ژاپنی) میگوید: هر وقت، هر کسی از هر چیزی سخن میگوید، ما وانمود میکنیم
که دربارۀ آن میدانیم. وقتی همکارانمان دربارۀ فیلم، کتاب، قیمت ارز، حملهٔ نظامی آمریکا صحبت میکنند؛ سرمان را بالاوپایین میبریم؛ یعنی من هم دربارۀ آن میدانم. این درصورتی است که آنها دربارۀ آن موضوع فقط نظراتِ کس دیگری را که در یک شبکه اجتماعی خواندهاند، بازگو میکنند. (همان کاری که ما نیز میکنیم.) پس ما به شکلی خطرناک به کپیبرداری دانایی نزدیک شدهایم که در واقع الگوی جدید نادانی است. ما با سواد مصنوعی روبهرو هستیم.
سواد کاذبی، توهمی و مصنوعی از پرسهزدن در شبکههای اجتماعی سرچشمه میگیرد، نه مطالعهٔ کتابها و پردازش آنها!
باوسواس عضو کانالها و گروهها شوید، در زمانی که بیحوصله هستیم یا موقعی
که میخواهیم ذهنمان را آزاد کنیم، قدرت انتخاب عقلانی در ما کاهش پیدا میکند لذا هجوم میآوریم به سمت شبکههای اجتماعی و هر چه دم دستمان باشد را مرور میکنیم؛ پس بهجای عضویت
در یک کانال یا گروه سطحی که کومودوی نابودکننده هستند با کانالهای فاخر و ارزشمند افتوخیز نماییم. حضور در شبکههای اجتماعی مفید است، جریان آزاد اطلاعات در آن بسیار جذاب، مفید و غنیمت است؛ اما فراموش نکنیم که آنها نمیتوانند جایگزین کتاب و تفکر عمیق شوند.
پژوهشگر: امیرساکت
سبد خرید شما در حال حاضر خالی است.
مشاوره تخصصی و خصوصی برای کسب وکارها رد کردن